συνανωθώ

-έω, Α

ωθώ προς τα πάνω, εξυψώνω μαζί με άλλον («σὰρξ... ἀπὸ τῆς φθορᾱς συνανωσθεῑσα ἐπὶ τὸ ἄφθαρτον», Γρηγ. Νύσσ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ἀνωθῶ «ωθώ, σπρώχνω προς τα πάνω»].